ترانه قشنگ زندگی ما

اولین تحویل سال مون کنار هم خیلی مبارک بود خیلی. مامانی عاااااااشق عید و بهاره. آخرین روزهای سال کهنه و لحظه تحویل سال حسی بهم می ده که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. هیچ چیز. و بهار هم فصلی ه که دوست دارم لحظه به لحظه شو ببلعمو هیچ ثانیه ای رو از دست ندم و تند و تند نفس بکشم و از منظره هاش لذت ببرم. تو هم که دختر بهاری و مطمئنم حس هات راجع به بهار عین خودمه بازم از آخرین پستی که گذاشتم خیلی می گذره و این وسطا خیل حرف واسه زدن داشتم ولی با دخترک شیطونی مثل ترانه مگه وقت هم برای آدم می مونه. توی تعطیلات که اوضاع به مراتب بدتر هم بود چون دوست داشتی همش کنارت باشم- البته من هم- ولی خوب این وسطا کارای دیگه ای هم باید انجام می شد. ومن عاشق اون ...

مامانی اعتراف می کنم که تا همین یه هفته پیش باهات دس دسی کار نکرده بودم. ولی هفته پیش به همت مادر جون دس دسی و نانای باهات تمرین کردیم و شما هم زودی یاد گرفتی خدا رو شکر. البته اوایل وقتی ما دست می زدیم سما با هیجان و خنده دست هات و بالا و پایین می کردی ولی با دقت به دست های ما نگاه می کردی. ولی الان وسط چار دست و پا رفتنت یهو می شینی و شروع می کنی به دست زدن. الهی که من قربون دختر شادم برم :*

زیر صندلی غذات گیر کرده بودی! من و صدا کردی که نجاتت بدم عسلم:). منم نامردی کردم و قبل از نجاتت ازت عکس گرفتم....   ...

من عاشق چهار دست و پا رفتن بچه ها هستم. توی این حالت خوردنی تر از همیشه میشن. ولی از اینکه بچه خودم چهار دست و پا بره دیگه ناامید شده بودم و با این قضیه کنار اومده بودم. 2 ماهی بود که حالت شو می گرفتی و بعد که میخواستی حرکت کنی خودت و ولو می کردی روی زمین و از طرفی خیلی به ایستادن علاقه داشتی! واسه همین فکر می کردم جزو اون بچه هایی هستی که یه دفعه راه می افتن....     ولی بالاخره در آستانه 8ماهگی چشم ما بالاخره به این فرآیند شیرین روشن شد و بالاخره به قول پدر جون گاگوله کردی. الان هم هیچ جای خونه از دستت در امان نیست! غافل بشم یا سر سطل آشغالی یا داری با صندل ها ور میری یا کنترل و پیدا کردی و ساکتی و مشعوف و یا مثل دیروز گوشی م...

کرمانشاه بودیم و ما خانوما به جز شما البته!  تصمیم گرفتیم که بریم استخرو شما و پرهام رو بسپریم به دست های توانمند پدرهای مهربون. بعد از مدت ها حسابی آب تنی کردیم و خوش گذروندیم و خیال مون هم از بابت نگهداری شما راحت بود.بعد از اینکه برگشتیم داد آقایون بلند بود که...   چرا شیر واسشون نذاشته بودین و گرسنه شون شده بود و از ما که شیر خونه بوده و شما قرار بود توی خونه ازشون نگهداری کنین و قرار به خیابون گردی نبود! القصه این دست پیش گرفتن داستانی داشت که توجیه ش گرسنه بودن شما بود. حالا پرهام که یک سالگی رو رد کرده و همه چی میخوره خدا رو شکر. ولی دخترک من که این همه رعایت چی بخوره و چی نخوره رو می کنم و حسابی حواسم به غذاهای آلرژی زا...

چهارشنبه شب 18 بهمن بار و بندیل مون و جمع کردیم و 4 نفری –به همراه مادرجون- راه افتادیم به سمت کرمانشاه. پدر جون این بار هر چی اصرار کردیم راهی نشد به هزار تا دلیل از نظر ما غیر موجه ولی از نظر خودش موجه و در کل سفر واقعا جاش خیلی خالی بود.آخه خیلی خوش سفره و مسافرت باهاش واقعا خوش می گذره. آخرین باری که اونوری رفته  بودیم تو هنوز توی دلم بودی و پرهام جون هم تازه به دنیا اومده بود یعنی بیشتر از یک سال پیش...     واااااااای که این چند روزه چقدر شاد بودی. چون که خیلی اجتماعی هستی و از بودن با جمع واقعا لذت می بری و صد البته عاشق بچه ها هستی. با دیدن پرهام گل از گلت می شکفت. برعکس پرهام یه بچه دیر آشناست. دوستت داشت ول...

من دیگه مطمئن شدم که موهای دخملی صاف ه. همونی که آرزوشو داشتم. ولی بابایی هنوز امیدواره که موهای به شدت صاف و لختت فر بخوره! از بس که عاشق موی فرفرو هست که این حسش به من هم منتقل شده و آرزوی چندین ساله م دیگه کمرنگ شده و ته دلم منم دوست دارم بالاخره فرهای خوشمل موهات و ببینم . ولی گمون نکنم! همه جوره خوشگلی و عشق مامان و بابا.