دلم برات خيلي تنگه...

سلام به دختر قشنگم.

از دست ماماني دلخور نباشي ها عزيزم! مي دونم كه خيلي وقته كه به وبلاگت سر نزدم ولي هر لحظه و هر ثانيه با هم بوديم و حسابي از با هم بودنمون لذت برديم. خدا رو شكر مي كنم كه لذت گذروندن اين لحظه ها و  قدر اونا رو دونستن رو به من عطا كرد.خدايا هزاران مرتبه شكرت. اميدوارم كه از پس پرورش تو گل قشنگم كه هديه بزرگ خدا هستي بر بيام.توي اين مدت همش دلم واسه نوشتن برات پر مي كشيد تا بالاخره امروز با كلي حرف اومدم پيشت.

جونم واست بگه كه توي اين يك ماه اتفاقات زيادي افتاده. مامي از 30 ارديبهشت ديگه سر كار نرفته و داره توي خونه استراحت مي كنه(تقريبا). آخه همش به فكر اين هستم كه اوضاع خونه رو سر و سامون بدم كه واسه اومدن گل دخترمون حسابي همه چي آماده و روبراه باشه.

چهارشنبه يعني 17 خرداد دوباره فرصتي شد كه با بابايي بيايم و روي ماهتو ببينيم.مامي قربونت بره دستاي كوچولوتومشت كرده بودي و جلوي صورتت گرفته بودي فكر كنم حسابي جات تنگ شده ديگه.ولي از اون لا دكتر چشماي نازتو بهمون نشون داد. دكتر مي گفت بعضي وقتا هم رون هاشو مياره توي صورتش مامان فدات شه. موهات روهم ديديم. بابايي مي گفت پشت موهاش فر خورده بوده قربون دختر مو فرفري خودم بشم(مسئوليت خبر با بابايي هستش البته).وزنت هم2952 گرم اعلام كرد كه مي گفت اين عدد با تلورانس200 گرم ه. همه چي خوب و روبراه بود و تكونات هم خدا رو شكر خوب بود و نتيجه سونوي بايو فيزيكال هم خيلي خوب بود. نمي دوني آخه چقدر توي دو هفته قبلش من استرس كشيدم. خيلي وقتا حتي اشكم هم در اومد از بس كه تكونات كم شده بود.آخه قبلش خيلي واضح بود تكونات اين دو هفته فقط يه چيزاي خفيفي احساس مي كردم كه جدي شون نمي گرفتم ولي ظاهرا همون ها تكونات بوده و من بيخود نگران شده بودم. همش تقصير اين جفت قدامي ه كه بين من و شما قرار گرفته...

راستي ديروز با بابايي رفته بوديم خريد. دو تا اسباب بازي خوشگل واست گرفتيم و يه عروسك خرسي گنده و ماه و ستاره شبرنگ( هوراااااااااا بالاخره پيدا كردم اين ماه و ستاره هاي شب رنگ و..)

توي اين مدت با هم ديگه قرآن خونديم. آهنگ دانلود كرديم و گوش كرديم. پياده روي ها مونو تقريبا منظم رفتيم. يه كم يو گا كرديم و خلاصه از اين جور كارا. راستي بالا خره از سيسموني ت عكس هم گرفتم كه ايشالا ميذارم برات عكسارو..

راستش امروز هم يه مشكلي پيش اومد كه حسابي هول برم داشت.اولين كاري كه كردم با عجله ساكاي بيمارستان و بستم.. نمي دونم شايد قرار باشه تا 2 -3 روز ديگه بياي پيشمون... ما كه خيلي دوست داريم زودتر روي ماه تو ببينيم ولي از طرفي استرس گرفتم. مي گم هنوز كه 2 هفته مونده. احساس مي كنم آمادگي لازم و ندارم... نمي دونم. توكل بر خدا. هر چه پيش آيد خوش آيد..

دوست داريم خيلي زياد با 1000 تا بوس خيلي گنده و مثل هميشه منتظر اومدنت هستيم گلم. هر وقت كه صلاح دونستي بيا پيشمون عزيز دلم و بدون كه صبرمون تموم شده.